ΔΡΟΜΟΣ : ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία

του πρωτοπρεσβυτέρου Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου,

από την ιστοσελίδα floga.gr, επάνω στο χωρίο του κατά Μάρκον Ευαγγελίου, κεφάλαιο 1ο, στίχοι 1 έως 8, στα πλαίσια της ερμηνείας που έγινε στο κήρυγμα της Κυριακής 2-1-2005.

Η περικοπή που ακούσαμε πριν από λίγο είναι η έναρξη, η αρχή του κατά Μάρκον Ευαγγελίου και, απ᾿ ό,τι φαίνεται, ο Ευαγγελιστής Μάρκος επέλεξε έναν πρωτότυπο τρόπο για να δώσει στην αρχή πολύ συνοπτικά (εξάλλου το Ευαγγέλιό του είναι το μικρότερο, είναι πολύ λιτός ο Ευαγγελιστής Μάρκος). Διάλεξε λοιπόν αυτή την αρχή του Ευαγγελίου -ο ίδιος το λέει «ἀρχή τοῦ Eὐαγγελίου»- να την ορίσει στις πρώτες γραμμές με έναν τρόπο που καθορίζει το τι σημαίνει να ζούμε κοντά στον Χριστό. Όλο του το Ευαγγέλιο είναι περιεκτικό σε νοήματα, αλλά εδώ ο Μάρκος είναι πραγματικά λιτός και πολύ βαθιά περιεκτικός, και επέλεξε τη διήγηση αυτή που αφορά τον Ιωάννη τον Πρόδρομο για να κάνει αυτό το γεγονός. Οι άλλοι Απόστολοι άλλες μεθόδους επέλεξαν για την έναρξη του Ευαγγελίου τους.

Να δούμε λοιπόν τι χαράσσει με αυτόν τον λιτό και απλό τρόπο, σε λίγες γραμμές μέσα, στην καρδιά μας ο Ευαγγελιστής Μάρκος και χαράσσει ουσιαστικά το πως θα λειτουργήσει πάνω μας -προσέξτε, πάνω μας- προσωπικά το Ευαγγέλιο. Γι᾿ αυτό, λίγο να ξεφύγετε από τη διήγηση που αφορά τον Πρόδρομο και τη Βάπτιση, χωρίς να φύγετε από αυτήν, και να μπείτε σε ένα ανθρωπολογικό περιεχόμενο: Τι σημαίνει για μας, πέρα από το ιστορικό και σωτηριολογικό γεγονός. Κοιτάξτε τα κείμενα πόσο λιτά έρχονται και έρχονται μάλιστα με έναν τρόπο βομβαρδιστικό. Λέει: (χρησιμοποιώντας μια προφητεία) «εὐθείας ποιεῖτε τὰς τρίβους αὐτοῦ». Ουσιαστικά σημαίνει ανοίξτε δρόμο στον Θεό. Θα ᾿λεγε κάποιος: «τι σημαίνει αυτό;», «πως θα ανοίξω δρόμο στον Θεό;». Μάλιστα ο Χριστός είχε πει: «ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς». Και μόνο που το είπε ο Χριστός, εφόσον είναι η οδός Εκείνος, όλοι εμείς κατά χάρη αποκτούμε τα χαρίσματά Του. Να λοιπόν, γινόμαστε ένας δρόμος. Εκείνος είναι δρόμος και εμείς, μετέχοντας στη ζωή Του, γινόμαστε δρόμοι.

Τι σημαίνει να ανοίξουμε δρόμο στον Θεό; Αυτό σημαίνει να αφήσουμε να λειτουργήσει πάνω μας Εκείνος και να αφήσουμε δρόμο στους άλλους να ζήσουν για να πάνε στον Θεό. Μάλιστα ο Ευαγγελιστής Μάρκος αυτό το περιγράφει, πως εμείς θα γίνουμε δρόμοι που θα ανοίξουμε δρόμο στον Θεό να περάσει και ταυτόχρονα να ανοίξουμε δρόμο στους άλλους για να ζήσουν και να υπάρξουν. Κοιτάξτε τι κάνει εδώ ο Πρόδρομος με τα λόγια του Μάρκου. Βαπτίζει και κηρύττει. Να ένα πρώτο γεγονός ουσιαστικό για να γίνουμε δρόμοι. Είναι τα πρωτογενή μελήματά μας, δηλαδή ο λόγος μας, η ύπαρξή μας, η παρουσία μας, ο λόγος (η αιτία) μας είναι από Εκείνον και για Εκείνον. Από Εκείνον μιλάμε και για Εκείνον μιλάμε και διακονούμε με έναν έτσι ή άλλον τρόπο εκείνο που είναι Εκείνος. Ο Πρόδρομος απλώς ομιλεί και διακονεί βαπτίζοντας. Άλλος το κάνει αλλιώς. Αλλά ο λόγος, η αιτία μας, είναι Εκείνος και ο λόγος μας είναι Εκείνος· και για να το κάνεις αυτό το γεγονός, λέει ο Μάρκος σε αυτό το λιτό και συνοπτικό εναρκτήριο ευαγγελικό του κήρυγμα, για να το κάνεις χρειάζονται οι εξής απλές προϋποθέσεις:

Πιάστε και πλησιάστε τη λέξη «φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ». Το κάνεις και δεν περιμένεις τίποτε. Δεν περιμένεις ο άλλος να ανταποκριθεί, να σε χειροκροτήσει, να ανταποδώσει, να πει οτιδήποτε, αλλά το κάνεις γιατί είναι αλήθεια, είναι η μόνη αλήθεια. Θα τολμούσα να πω ότι είναι η μόνη αλήθεια που την κάνεις χωρίς να περιμένεις τίποτε, γιατί είναι η αλήθεια του Θεού. Δεν την έφτιαξες, δεν την δημιούργησες, δεν την καλλώπισες εσύ· είναι του Θεού η αλήθεια. Όλα τα άλλα για τα οποία κουραζόμαστε, τα φτιάχνουμε, τα τελειοποιούμε και τα προσφέρουμε στον άλλον, μας δίνουν δήθεν κάποια αίγλη καταξιώσεως, θέλουμε κάτι από αυτά. Τίποτε δεν θέλουμε, απλώς το μεταδίδουμε. Ο Θεός έτσι το επέτρεψε. Λοιπόν, «φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ». Δεν περιμένεις τίποτε.

Πέρα από αυτό, για να λειτουργήσει αυτό το γεγονός, υπάρχουν πάνω στον άνθρωπο δύο προϋποθέσεις: Οι προϋποθέσεις οι σωματικές και οι βαθιές πνευματικές, ψυχολογικές προϋποθέσεις του ανθρώπου. Οι μεν σωματικές προϋποθέσεις για να γίνει αυτό το πράγμα, να γίνεις δρόμος και να μπορείς να είσαι αυτό που είσαι χωρίς να περιμένεις τίποτε, είναι πρώτα η εξωτερική λιτότητα των αισθήσεων. Το ότι περιγράφει το τι έτρωγε, το πως ζούσε, το τι ρούχα φορούσε ο Πρόδρομος, είναι μια προσέγγιση αυτής της λιτότητας. Τι κάνει ο Πρόδρομος; Αξιοποιεί το περιβάλλον. Φοράει αυτό που έχει, φοράει το δέρμα που έχει γύρω του. Τρώει το μέλι που έχει γύρω του, τίποτε άλλο. Αξιοποιεί το περιβάλλον, δεν έχει εξεζητημένες αναζητήσεις. Ζει μέσα στα πράγματα του κόσμου, καλύπτει τις αισθήσεις του, αλλά δεν εξαρτάται από αυτές και δεν κάνει άλλες αναζητήσεις. Είναι ελεύθερος από τον χώρο των αισθήσεων, από τον χώρο των σωματικών λειτουργιών, χωρίς να παύει να τις λειτουργεί, χωρίς να τις αναιρέσει. Ταυτόχρονα είναι πολύ βαθιά μέσα του ψυχικά, πνευματικά ελεύθερος γιατί, λέει: «ὁ ἰσχυρότερός μου ἔρχεται» και ξέρει ότι δεν είναι ισχυρότερος. Εκείνος που λέει ότι υπάρχει επάνω από αυτόν ισχυρότερος καταλύει τον πρωτογενή λόγο της αμαρτίας και της πτώσεως, καταλύει τον εγωισμό. Να λοιπόν, είναι ελεύθερος από τα πράγματα, είναι μέσα στα πράγματα και είναι ισχυρότερος ο Χριστός και εκείνος δεν είναι ισχυρότερος· και τότε γίνεται δρόμος.

Όπως σας είπα στην αρχή, και μόνο αυτή η αρχή του Ευαγγελίου ορίζει τι είναι το Ευαγγέλιο. Διαβάστε το αυτό το κείμενο και μελετήστε το και πάλι να δείτε που είναι η ζωή μας ολόκληρη. Η ευχή, μέσα από αυτή την πρόταση του Ευαγγελίου και την πρόκληση, είναι να καταξιώσουμε τον μοναδικό τρόπο του ζην. Για να μπορούμε να ζούμε, πρέπει να έχουμε αυτή τη μοναδικότητα του ζην και με αυτή τη μοναδικότητα του ζην να γίνουμε δρόμοι, με τον τρόπο που περιέγραψε ο Μάρκος και αγγίζει την καρδιά μας ο λόγος του. Τότε μπορεί να βρούμε την πραγματική ελευθερία, την όντως ελευθερία, που οι λαοί της γης την αναζητούν τελείως σπασμωδικά με τελείως δαιμονιώδεις συμπλεγμένους τρόπους.

Αρχή, λοιπόν, του Ευαγγελίου του Χριστού και είναι μια αρχή που δεν τελειώνει ποτέ. Είναι μια αρχή που πάντα τελειώνεται, γίνεται δρόμοι. Θα μπείτε σε μια αρχή, σε μια βαθιά ελευθερία και αυτός ο δρόμος είναι δρόμος ατέλειωτος, γιατί πηγαίνει πάντοτε προς την αιωνιότητα.

(Πηγή: http://www.floga.gr/50/01/01/2004-5/200501020101.asp)